Kundak

Ecdâdımız tarih boyunca temizlikleriyle ün yapmış ve birçok millete de bu alanda nümûne olmuşlardır.
Ecdâdımızın temizlikle alâkalı hassâsiyetleri, "uygar(!)" diye adlandırılan birçok Avrupa ülkesi tarafından gıptayla tâkip edilmiş ve kendi kültürlerine kazandırılmaya çalışılmıştır.

Asırlardır kullanılan Türk hamamları, kurnalar, hamam tasları, sabunlar, bitki yağları, Müslüman ecdâdımızın temizliğinin nişânesi olmuştur. Hatta bu temizlik hasâsiyeti, Avrupalı araştırmacı ve tarihçilere mevzû teşkil etmiş ve pek çok kitaplar yazılmıştır. Meselâ Fransız tabiat âlimi Pierre Belou, "16'ncı yüzyılda Türk Temizlik Alışkanlıkları" isimli araştırmasında şunları yazmıştır:
"Bir çok memleket gezdim... Türkler dünyanın en temiz insanları... Türk bebeklerine, anne-babaları o kadar itinalı bakıyorlar ki, çok temizler ve çok hoş kokuyorlar... Temizliklerin son derece düşkünler ve sık sık yıkanıyorlar."
Ancak, tarih kitaplarına geçmiş olan bu 16. yüzyıl Müslüman Türk'ün temizliğinden günümüz insanına kalan mîras, pek de o kadar iç açıcı değil. Köyden şehre göç, giderek artan nüfus, gelir seviyesinin düşmesi, altyapı kifâyetsizlikleri ve susuzluk, en mühimi de temizlik dini olan İslâm'la alâka ve râbıtanın zayıflaması, maddî ve mânevî temizliği ve yıkanma alışkanlıklarını maalesef kötü yönde değiştirmiştir.