Kundak

Birçok araştırmacı, şeker kullanımının öteki alışkanlıklar gibi psikolojik bir problem olduğunu, daha çocukluk yıllarında geliştiğini savunmaktadır. Şeker alışkanlığımız daha doğduğumuz gün başlıyor. Anne sütü varken, bebek tatlıyı sever diye şekerli su ile beslemeye başlıyor, daha sonra da her ek gıdayı bol şekerli sunmaya devam ediyoruz. Yaramaz çocuğu sakinleştirmek isterken de, uslu torunumuza teşekkür ederken de, şekeri kullanıyoruz.

Böylece, daha çocukluk çağında şeker tüketimi, şeker alışkanlığına dönüşmekte ve bu alışkanlık dozu daha da artarak hayat boyu devam etmektedir. Stres ve sıkıntı hallerine bazıları fazla sigara ve içki gibi zararlı şeylerle reaksiyon verirken, bazıları da polifaji (iştah artışı) ile cevap vermekte, bu da genellikle şekerli gıdalardan meydana gelmektedir. Şekeri tamamen hayatımızdan at mamız düşünülemez; fakat çayımıza, kahvemize ve tatlılarımıza fabrikasyon şeker yerine bal - pekmez ve ya sun'i tatlandırıcı kullanmamız icabediyor.